DE GAME CHANGER?

goud ontdekkingen

De wijze waarop ‘uncle’ Donald vriend en vijand tegen zich in het harnas weet te jagen zal hopelijk niet bijdragen tot een conflict met Noord-Korea maar wel mede “de ammunitie” leveren tot het uiteindelijk breken van de macht van de V.S. sinds W.O. II. Dit “vooruitzicht” brengt ons opnieuw terug bij 15 augustus 1971 toen de dollar losgekoppeld moest worden van het goud en vervolgens in 1974 de zgn. petrodollar (olie tegen dollars) werd geïntroduceerd.

Ondanks Nixons toezegging ‘the dollar will be good as gold’ hoopte hij dat de dollar tenminste zo goed als olie zou zijn. Het Arabisch koningshuis in die tijd nog nauwelijks verzekerd van een veilig voortbestaan, werd de petrodollar letterlijk door de strot geduwd met enerzijds de verzekering van een zeer goede olieafnemer en anderzijds van een militair schild (tegen Iran en Sovjet-Unie). Met de dollar als autonome reservevaluta kon de V.S. ongerijmd inkopen doen met jaarlijks grote tekorten op de handelsbalans, terwijl de rest van de wereld eerst dollars moest kopen om ueberhaupt internationaal “boodschappen” te kunnen doen.

Wat vormt nu de game changer?

De aanjager hiervan is China dat intussen naar schatting tussen 20.000 en 30.000 ton goud en misschien zelfs meer aan goud bijeen heeft gesprokkeld. Daarnaast ligt er nog een berg dollars in de orde van grootte van totaal ruim $3.000 miljard op de plank die maar moeizaam is af te bouwen. Voorts voelt China zich allerminst ‘heimisch’ met de hete adem in de nek van Trump omgeven door een militaire ‘junta’ van generaals als Kelly, Mattis en McMaster.

Echter, met dergelijke voorraden goud en greenbacks bezit China qualitate qua een hefboom om de wereldmacht van de V.S. te breken. De aanzet daartoe einde dit jaar is al met zoveel woorden aangekondigd. Intussen was de goudprijs tot boven $1.300 per ounce gestegen, communicerend met de daling van de dollar. Met een daling van de dollar ad 11% (aanvang dit jaar stond de goudprijs op $1.150) zou een stijging tot $1.275 “gerechtvaardigd” zijn.

Binnen dit spectrum heeft de BIS (Bank of International Settlements) te Basel volgens eigen rapportage de afgelopen 12 maanden al meer dan 400 ton (record!) “verswapt” om de stijging van de goudprijs een halt toe te kunnen toeroepen. De recente fysieke vraag naar goud en ook zilver voortgestuwd door liquidaties o.m. uit de aandelensector was ver bovengemiddeld. Tot dusver kon de goudprijs sinds september 2011 “onder controle” worden gehouden.

Niet alleen het edelmetaal is onderdeel van manipulatie, zo ook de geldhoeveelheid alsmede de rente, de valuta en indirect ook Wall Street met de afgeleide beurzen. De rest van de wereld moest tevens met lede ogen toezien op welke wijze de dollar als reservevaluta op een ongehoord abjecte manier kon worden “uitgewoond”. De grote handelsoverschotten van een land als China alsmede de petrodollars konden voorts moeilijk anders worden geïnvesteerd dan juist in Amerikaans staatspapier dan wel in Amerikaans wapentuig (Saudi Arabië). Je zou ook kunnen zeggen dat met name China in feite de Amerikaanse wapenindustrie heeft gefinancierd die nu juist mede bijdraagt tot hun eigen fysieke bedreiging.

Intussen heeft via de Shanghai Cooperation Organization met als kern China en Rusland aangevuld met landen als Kazakstan, Kyrgistan, Tadzikistan, Uzbekistan en recent met India en Pakistan al een aardig ‘gold backed’ collectief geformeerd met een inwoneraantal van ruim 40% van de wereldbevolking. Dit conglomeraat zal naar verwachting langs de nieuw aan te leggen zijderoute voorzien van een geavanceerde infrastructuur binnen afzienbare tijd de door schuld verscheurde V.S. en Europese Unie overschaduwen. De geopolitieke ‘balance of power’ zal hiermee van de Atlantische wereld naar Eurazië verschuiven.

Nu China bovendien een ‘yuan-based gold-backed’ oliecontract heeft aangekondigd met de bedoeling olieproducenten te lokken hun ontvangen yuans te converteren in goud, zal het goud als de ‘master currency’ weer de rol krijgen die het vóór 1971 ook had. Niet dat China voornemens is om haar eigen goudvoorraad “in de uitverkoop te doen” maar dat geldt des te meer wel de voorraad dollars. Door het aanbod de olieleveranciers te betalen met een aan goud gekoppelde yuan zullen deze met graagte van deze “faciliteit” gebruik maken, waarmee de dollar buiten spel komt te staan. Immers, de Chinese munt kan nu worden omgezet in goud dat door China op de Londen Bullion Market via de Bullion Banks wordt aangekocht.

Dit zijn de instituten die de edelmetaalprijzen op de COMEX (futures beurs) in New York “controleren” maar bij introductie van dit nieuwe oliecontract evenwel daadwerkelijk zullen dienen te leveren, terwijl op de COMEX tot dusver nooit of nauwelijks om levering werd gevraagd.

Het behoeft geen uitleg dat hiermee tevens een einde komt aan dit zgn. backwardation “spelletje” waarbij de ‘longs’ doorgaans de ‘loosers’ waren. De Bullion Banks zullen nooit de Chinese munt als petroyuan wensen te accepteren maar daarentegen dollars verlangen die China in overvloed heeft. Dus de olieproducenten ontvangen uiteindelijk goud terwijl China tegelijkertijd van de overtollige dollars afkomt, twee vliegen in één klap!

Daar de verwachte goudvraag van de olieproducenten ‘ongoing’ groot zal zijn, zal de goudmarkt weer ‘in contango’ (met een hogere termijnprijs) door vraag en aanbod worden bepaald. Naar verwachting zullen vervolgens alle grondstoffenleveranciers in het voetspoor van de olieboeren willen treden. China met Rusland zullen dan het marktbeeld gaan bepalen, waarmee de machtsrol van de V.S. wordt zoek gespeeld met bovendien een valuta die straks zal worden gemeden als die van een melaatse.

We zullen zien dat naarmate dit proces op gang komt het fysiek opgeslagen goud sneller slinkt dan de productie kan bijhouden met een stijgende goudprijs tot gevolg. De intrinsieke waarde van de fiduciaire fiat dollar was gezien de 0-rente feitelijk al tot nul gereduceerd. Een felle criticaster als Jim Rickards had hierop al eerder gewezen. Dat wordt verder benadrukt wanneer het goud de rol van de petrodollar overneemt: de ‘game changer’!

Je zou kunnen zeggen dat het goud na de loskoppeling in 1971 ondanks alle gemanipuleer al aardig op deze ontwikkeling was vooruitgelopen. Nixons belangrijkste adviseurs op dit vlak Henry Kissenger en Paul Volcker die in 1980 Fed president werd, wisten maar al te goed dat de V.S. zonder de ‘depegging’ gehouden was zich aan de Bretton Woods afspraken te houden, waarmee buitenlandse partijen ongelimiteerd dollars konden aanbieden tegen goud met een vaste fix van per troy ounce. Dat werd onhoudbaar.

Gegeven de kosten van de Vietnam oorlog zou de V.S. ongetwijfeld het merendeel van de resterende goudvoorraad verspeeld hebben en moest “dit luik” wel worden gesloten. Het alternatief zou zijn geweest het goud sterk te revalueren en de dollar dienovereenkomstig te devalueren met hyperinflatie tot gevolg. Dat zou destijds al het einde van de Amerikaanse invloed hebben betekend.

Met het nu te lanceren ‘gold backed’ oliecontract wordt de vloermat onder de petrodollar alsnog weggetrokken. De vraag rijst dan natuurlijk op welk goudprijsniveau olie geleverd zal worden. Die balans zal komen te liggen tussen enerzijds de jaarlijks relatief geringe hoeveelheid fysiek geproduceerd goud tegen de relatief grote hoeveelheden geproduceerde olie. Op basis van de huidige goud- en olieprijs koop je ruwweg 25 vaten voor een ounce. Dat zou voor een land als China met een dagelijkse behoefte van 8 miljoen vaten bepaald niet interessant zijn.

Bij een goudprijs van bijvoorbeeld $13.000 per ounce koop je “al” 250 vaten. Om 8 miljoen vaten te kunnen kopen heb je dan bijgevolg ca. 32.000 ounces of ruim een ton nodig. Dat is nog steeds niet zeer houdbaar want dat zou op jaarbasis 365 ton goud of ca. 14% van de jaarproductie vergen. Immers, China is natuurlijk niet de enige marktpartij. Je kunt je tevens afvragen welke goud/yuan en/of welke goud/olie pariteit dan gevoerd zou moeten worden. Tenslotte doemt de vraag op ‘what happens next?’ wanneer China de bodem van haar totale dollarreserve in zicht heeft?

In ieder geval zal de goudprijs een stijgende tendens vertonen naarmate er een steeds groter beslag op de jaarproductie komt te liggen. Daar komt bij dat het er niet naar uitziet dat de jaarlijkse goudproductie zal stijgen gezien de afnemende vondsten alsmede de gestegen kosten.

Zodra duidelijk wordt dat de dollar steeds minder “opportuun” blijkt en de papieren valuta’s hun koopkracht de facto hebben verloren, zullen deze middels een nieuwe goudkoppeling onverwijld worden gerevalueerd, met een forse koopkrachtdaling (inflatie) tot gevolg.

Grondstoffenarme landen met bovendien te weinig fysiek goud in reserve zullen als eerste koopkrachtslachtoffer op het hakblok neervallen. Grondstoffenproducenten zullen hoe dan ook in goud uitbetaald wensen te worden. De grote vraag is wat Saoedi-Arabië zal doen. De Saoedische staatsoliemaatschappij Aramco staat in de etalage en als China zou toeslaan, is dit pleit wellicht beslist. Voor China zou het bovendien aantrekkelijk zijn om de militaire schildfunctie van de V.S. aldaar over te nemen zoals het recent ook al een ‘stronghold’ in Dzjibouti in de Hoorn van Afrika heeft gevestigd.

In hoeverre de V.S. en Europa nog een rol van betekenis kunnen spelen hangt mede af van de hoeveelheid fysiek goud die nog “op de plank” c.q. in de grond ligt. Met een geschatte voorraad van ca. 13.000 ton zal Europa het beslist langer kunnen uitzingen dan de V.S. met een wellicht inmiddels volstrekt ‘verswapte’ hoeveelheid van ruim 8.100 ton.

In de eindsleep van ons huidige monetaire bestel is het in elk geval een fascinerend onderwerp om verder te volgen. China is zich ervan bewust met het goud/olie contract aan de wieg van de omslag te staan met grote gevolgen voor de wereldeconomie. Het land zal vooralsnog niet op dit punt afgerekend wensen te worden, tenzij afgedwongen als gevolg van de ontstane geopolitieke ontwikkelingen (mijn persoonlijke visie). Los hiervan blijven de schulden zich nog steeds verder opstapelen, thans resulterend in een mondiaal equivalent van $217 biljoen of 327% van het mondiale BBP, met als afsluiter dat dit verhaal zonder “de inzet” van met name de Fed nooit geschreven had kunnen worden!

Robert Broncel                                                                                               Copyright, 30 september 2017 www.robertbroncel.com

  1. deze column wordt ook verzonden aan DNB president Klaas Knot.
0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.