Het nut van één wereldmunt is ver te zoeken

In een reeds in april verschenen rapport geeft het IMF aan dat er één wereldmunt moet komen, in het belang van de stabiliteit van ons financiële stelsel. Men kan ernstige vraagtekens zetten bij het nut van zo’n munt.

Er werd regelmatig over gespeculeerd: er komt een wereldmunt. In het rapport van het IMF wordt er niet langer om heen gedraaid. De hele wereld moet in één financieel systeem worden samengevoegd omdat de onafhankelijke landen niet in staat zijn gebleken om hun begrotingstekorten voldoende terug te dringen of om hun overschot op de juiste manier aan te wenden.

De groeiende onbalans die dit veroorzaakt, maakt het huidige financiële systeem kwetsbaar voor schokken die ‘ultimately unsustainable’ zijn. Het IMF benadrukt dat de stabiliteit van het internationale systeem door de crisis niet in gevaar is gebracht en het systeem staat ook niet op het punt van instorten.

Het IMF kiest niet voor een nauwere internationale samenwerking door middel van de zogenaamde Special Drawing Rights (SDR) aangezien SDR slechts een rekenmethode zijn en geen munteenheid op zichzelf. De waarde van de SDR blijft nauw verbonden met de omstandigheden en prestaties van de belangrijke deelnemende landen. Ter ere van de econoom J.M. Keynes stelt het IMF dat een meer ambitieuze hervorming zou dienen te leiden tot een wereldmunt die bijvoorbeeld ‘Bancor’ zou kunnen worden genoemd. Het was Keynes die deze naam reeds in 1944 opperde. De invoering van de Bancor is eerst iets voor de lange termijn, zo stelt het IMF, zij het dat dit sneller kan gebeuren bij een “dramatische verandering in de wil voor meer internationale samenwerking”.

Mijns inziens dienen ernstige kanttekeningen bij de munt en de bij de overwegingen geplaatst te worden. Het IMF rept over schokken voor het systeem voortvloeiende uit de onbalans van tekorten enerzijds en overschotten anderzijds. Veel westerse landen kampen met begrotingstekorten terwijl landen als China te maken hebben met grote overschotten. In de situatie waar China veel leent aan Amerika opdat Amerika door kan gaan met consumeren, zijn beide landen tot elkaar veroordeeld. Het ene land produceert en leent uit, het andere land consumeert en leent.

Het IMF stelt feitelijk dat de invoering van de Bancor een dergelijke onbalans kan tegengaan. Mij is eerlijk gezegd niet duidelijk hoe de invoering van één munt zo’n onevenwichtigheid kan tegengaan. In plaats van een tekort van één biljoen dollar en een overschot van één biljoen yuan, hebben we te maken met respectievelijk een tekort en een overschot van één biljoen Bancor. De onevenwichtigheid is er, lijkt me, niet minder om.

Het gevolg van de invoering van de Bancor zou zijn dat de macht over één munt geconcentreerd wordt bij het IMF en/of bij de Centrale Bankiers (FED, ECB, BoJ, et cetera). Macht maakt corrupt en absolute macht maakt absoluut corrupt (Power corrupts and absolute power corrupts absolutely, Lord Acton).

De economische problematiek van een of meer landen die de Bancor als munt hebben, maakt het daarnaast lastig om specifiek op dat land of die landen gerichte maatregelen te nemen. Bovendien bepalen de machthebbende instanties de koopkracht van onze Bancor. Zij beslissen immers hoeveel en wanneer wordt bijgedrukt. Geschiedt dat bijvoorbeeld om noodlijdend Amerika te hulp te komen, dan betekent dat, dat wij met onze Bancor minder goederen kunnen kopen.

Het IMF stelt dat een dramatische verandering in de wil tot internationale samenwerking tot een versnelde invoering van de Bancor kan leiden. Onder druk wordt alles vloeibaar. De ervaring leert dat die wil tot verandering er niet is op het moment dat alles pais en vree is. Een nieuwe crisis zal de wil tot samenwerking snel bespoedigen. Nu de OESO onlangs stelde dat het herstel van de economie voorlopig zijn piek heeft bereikt, komt de invoering van de Bancor in rap tempo dichterbij. We moeten ons ernstig afvragen of we dit willen.

Elmer Hogervorst, www.goudtekoop.wordpress.com

Elmer Hogervorst is fiscaal-jurist van origine en begeleidt vermogende en minder vermogende particulieren bij de opbouw, uitbouw en vooral de bescherming van hun vermogen. Zo is Elmer één van de vaste begeleiders van prijswinnaars in de Staatsloterij. In deze bijzondere economische tijden is de bescherming van vermogen, bijvoorbeeld door middel van aankoop van fysiek goud en/of zilver actueler dan ooit. De artikelen van Elmer zullen dan ook vooral aan zijn webwinkel, www.goudtekoop.nl, gerelateerde onderwerpen betreffen.