Hoogmoed Taleb en Roubini als contrasignaal?

Roubini en Taleb zijn thans de gevierde globetrotters, omdat ze de financiële wereld al jarenlang (en ook tijdig) waarschuwden voor allerlei onderschatte gevaren. Maar deze heren beginnen nu een zekere hoogmoed ten toon te spreiden.  Een attente lezer wees mij op een artikel dat vorige week verscheen op de site van de Financial Times (FT). Het was een artikel van de hand van Nassim Taleb, de man die ons al jarenlang uitlegt dat er veel meer gevaren zitten in de financiële markten dan de modellenbouwers bij banken ons voorrekenen. De boeken die Taleb schreef – Fooled by Randomness en The Black Swan – zijn verplichte kost geworden voor iedere belegger; sterker nog, ze hebben een ware cultstatus bereikt.

Vorige week schreef Taleb in zijn column op de site van de FT over tien principes die de wereld wel even zouden vrijwaren van het gevaar van de zwarte zwaan. Ik zet ze even voor u op een rijtje.

1. Iets dat fragiel is, moet breken terwijl het nog klein is (niets mag ‘too big to fail’ worden).

2. Geen socialisatie van verliezen en privatisering van winsten (geef geen oneindige steun aan bedrijven, maar nationaliseer ze als het echt moet; bedrijven die wel kunnen overleven, moeten geen steun krijgen, maar zwaar gereorganiseerd worden om vervolgens klein, vrij en risicodragend te opereren).

3. Mensen die geblinddoekt een schoolbus te pletter hebben gereden, mogen nooit een nieuwe bus meer rijden (het hele establishment van topmannen, monetaire toezichthouders, centrale bankiers en politici heeft gefaald, ze moeten plaatsmaken voor een nieuwe groep van experts met schone handen).

4. Laat nooit iemand met een prestatiebonus een kerncentrale of financiële risico’s managen (de kans is groot dat hij risico’s wegmoffelt om ‘conservatieve’ winsten te kunnen tonen).

5. Compenseer complexiteit met simpliciteit.

6. Geef kinderen geen dynamiet, ook niet als je ze waarschuwt (de autoriteiten moeten complexe financiële constructies verbieden; de meeste mensen in de financiële wereld zijn net kinderen, die moeten tegen zichzelf in bescherming worden genomen; de toezichthoudende autoriteiten zijn overigens nog lang niet zo ver en laten zich nog veel te veel beïnvloeden door mooie economische theorieën).

7. Overheden moeten nooit vertrouwen hoeven te herstellen; mensen moeten weerbaar worden tegen malafide en te ingewikkelde constructies.

8. Geef nooit extra drugs aan een patiënt die aan het afkicken is (meer leverage toepassen om het probleem van te grote schuldposities te genezen, is niet de juiste weg).

9. Mensen moeten niet bouwen op de financiële markten voor hun pensioen (financiële markten hebben niet de zekerheden die de meeste mensen nodig hebben).

10. Je maakt alleen een omelet met gebroken eieren (met andere woorden, als je iets goed wil maken, moet je eerst heel veel afbreken; Taleb raadt aan het Kapitalisme 2 in de steigers te gaan zetten; hierover schreef ik eerder een column.

Natuurlijk zitten er veel juiste constateringen in de tien principes van Taleb (hij is overigens niet de enige die dit soort zaken aan de orde stelt). Wat mij wel een beetje tegen de borst stuit, is dat hij de bestrijding van de crisis presenteert als een soort recept uit een kookboek. Volg deze tien stappen van Taleb, en we hebben het lek boven. Zo eenvoudig is het natuurlijk niet. Ieder principe uitgebreid bespreken zou helaas nu te ver voeren.

Toen ik Taleb las op de site van de FT, moest ik meteen denken aan een quote van een andere zeer negatief ingestelde econoom, te weten Nouriel Roubini. Over de huidige rally zegt hij: “Beste beleggers, geniet van de deadcat bounce, ofwel de grote sucker’s rally van deze bear market… wacht niet te lang met het aan boord springen van de financiële Titanic die de volgende financiële ijsberg gaat raken. U kunt als belegger straks platgedrukt worden als u rent voor een reddingsboot”.

Laten we vooropstellen dat Roubini een pluim verdient voor zijn voorspelling over de huidige crisis. Hij was ver voor iedereen uit bij het in detail beschrijven van de financiële versmelting. Dit is een uitstekende prestatie. Maar ook hier zit een vleugje van hoogmoed en zekerheid in zijn stelling, die bij mij alarmbellen doet rinkelen. In een onzekere wereld geldt dat als we weten dat iets gaat gebeuren, het meestal niet gebeurt.

Ook geldt dat mensen die het best zijn in het voorspellen van de top, bijna altijd het slechtst zijn in het aankondigen van de bodem, en vice versa. Precies zoals macht kan corrumperen. Zelfs bij de meest volwassen en ervaren beleggers kan een winnende reeks trades in de markten de raison d’être van hun carrière worden. Niemand is immuun tegen verleiding, alleen slimme mensen doorzien dit en herkennen zaken als hoogmoed bij anderen.

David Fuller schrijft over de eerder genoemde uitspraak van Roubini in zijn column van het aprilnummer van Technische en Kwantitatieve Analyse (TKA): “Helaas zijn veel beleggers weinig geïnteresseerd voor zichzelf te (leren) denken; ze springen van goeroe naar goeroe, op zoek naar de winnende portefeuille. Daarom houden ze vaak te lang vast aan megabulls terwijl de opwaartse trend op zijn eind loopt of aan de luidruchtigste bears in de laatste fasen van de neerwaartse trend”.

Harry Geels, Inmaxxa

Harry Geels is directeur Research en partner bij INMAXXA met kantoor te Naarden (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij uitvoerend hoofdredacteur van Technische en Kwantitatieve Analyse (TKA). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn mening weer in zijn hoedanigheid als directeur Research.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.