Olieprijs op langere termijn omhoog

Piek olieproductie bereikt bij groeiende vraag uit Azië – T. Boone Pickens is de 75-jarige bestuursvoorzitter van BP Capital, een hedgefonds dat zich richt op energiegerelateerde investeringen. De Texaan bouwde eerder Mesa Petroleum uit tot de grootste onafhankelijke producent van olie en aardgas in de VS. In een recent interview via het Forbes.com Video Network liet hij zijn meer dan 50 jaar ervaring spreken. Volgens hem hebben de oliemaatschappijen sinds jaren niet meer voldoende aan exploratie gedaan. In plaats van voor een productieverhoging, wenden ze hun kasgelden aan voor de uitkering van dividenden, de terugkoop van aandelen en acquisities. En dat terwijl de kostprijs van de winning van olie en gas – en dus ook de marktprijs – steeds hoger zal liggen. “Er is niet zoveel olie om naar te zoeken”, waarschuwt hij. Volgens Boone Pickens ligt het hoogtepunt van de productie achter ons.

De Hubbert Peak of Oil Production is genoemd naar wijlen Dr. M. King Hubbert, de beroemde geofysicus. Hij stelt dat de productie van ruwe olie stijgt tot een piek die nooit meer kan worden bereikt. Als dit hoogtepunt (Hubbert’s Peak) voorbij is, neemt de productie af tot de voorraad volledig uitgeput is.

Goedkope olie raakt op

Dr. C.J. Campbell, een autoriteit op zijn gebied, verrichtte een studie van de huidige situatie in opdracht van Petroconsultants. De database van deze firma is zowat “de bijbel” voor alle internationale oliemaatschappijen. De conclusie: we zijn inderdaad Hubbert’s Peak al voorbij, want dit moment viel in het jaar 1999. Dr. Campbell benadrukt dat dit niet betekent dat de wereld vlug zonder olie zal zitten. Wel raakt goedkope olie op die de economische ontwikkeling van de twintigste eeuw heeft opgestuwd. Het cruciale woord is hier natuurlijk “goedkoop”. Campbell maakt onderscheid tussen conventionele olie (95

procent van alle geproduceerde olie) en onconventionele (oliehoudend zand en olie die niet op te pompen is met de technologie van vandaag.  Zo houdt hij wel degelijk rekening met het vaak gehoorde argument van de oliemaatschappijen, dat technologische vernieuwingen de levensduur van bepaalde velden kunnen verlengen.

Oliecrisis is denkbaar

De grote speler aan het energieschaakbord is ongetwijfeld de OPEC, de organisatie van olie-exporterende landen, waarvan Saoedi-Arabië de belangrijkste is. Hun reserves worden volgens sommige waarnemers bewust overschat door de leden zelf: hoe hoger zij die schatten, hoe meer ze mogen verkopen. En zij gebruiken deze reserves ook nog eens als onderpand voor leningen, aldus Campbell. De geofysicus gaat verder met te stellen dat de waarschijnlijkheid van een globale crisis zoals in 1973 hoog is. De precieze timing hangt af van de vraag hoe lang Saoedi-Arabië, met de grootste reserves ter wereld, pro-westers blijft en van de stabiliteit van het huidige politieke regime. Als dit land zijn productie met bijvoorbeeld 20 procent inperkt, zouden zijn verdiensten uit olie verméérderen vanwege de prijsopdrijving. Campbell: “Dit moet erg verleidelijk zijn voor een land waarvan de schuld tot inkomsten ratio ongeveer 2 tot 1 is. Het is waarschijnlijk dat er binnen vijf jaar een regeringswisseling zal zijn. Dit zou een crisis dichterbij brengen, die zoals het er nu voorstaat wel zal komen”.

Er bestaan uiteraard alternatieve energiebronnen zoals aardgas, wind- en kernenergie en er rijden ook al auto’s die door elektriciteit worden aangedreven. Maar geen enkele wordt reeds in belangrijke mate, op wereldschaal toegepast, omdat het

vandaag de dag nog niet nodig is.  Een en ander heeft alles te maken met de keuzes die de politieke, industriële en financiële milieus maken.

Groeiende vraag uit Azië

De olieprijs bepaalt mede het verloop op de beurzen. Na de orkanen, stakingen, raffinageproblemen en nakende faillissementen (het Russische Joekos) van de afgelopen maanden, is de prijs gestegen tot waar het economisch pijn begint te doen.  In amper vijf jaar tijd is die maar liefst verviervoudigd! Vooraanstaande investeerders zoals de Zwitserse beursgoeroe Marc Faber voorspellen alleen maar stijgende prijzen voor de langere termijn. De hoofdreden is niet zozeer een tekort aan productie, maar de onverzadigbare dorst naar olie van de kant van Azië, met India en China voorop. De import van China is in 2004 met maar liefst 40 procent gestegen. Het olieverbruik ligt er per hoofd gemeten nog zeer laag en kan eigenlijk alleen maar stijgen. Faber, die zeer deskundig is op het gebied van Azië, mikt op een verdubbeling in de komende 10 tot 15 jaar…

De échte olieprijs, namelijk die gecorrigeerd met de inflatie, ligt nu nog zo’n 50 % lager dan in 1980, de periode van de laatste oliecrisis. Dus zo’n $ 47 voor een vat Brent-olie voélt al pijnlijk aan, maar dat betekent niet dat olie historisch gezien duur is. En dat terwijl de OPEC vandaag zo ongeveer aan een plafond in haar productie zit…

Investeringsmogelijkheden

Natuurlijk is de olieprijs ook een bron voor speculanten en zal een en ander gepaard gaan met de nodige ups en downs. De richting op lange termijn is echter ontegensprekelijk omhoog gericht. Het blijkt dus, zoals bij vele investeringsmogelijkheden, een kwestie van inspelen op de wanverhouding van vraag en aanbod. Hoe kunt u het beste inspelen op die verwachting van een stijgende olieprijs? U kunt aandelen uit de oliesector kopen zoals Koninklijke Olie. Ook gespecialiseerde energiefondsen behoren tot de mogelijkheden. Die kunt u vinden en vergelijken op www.morningstar.nl en www.fundix.nl. Maar Canadian Resources Trusts zoals ze op de Toronto Stock Exchange noteren, lijken nog het meest interessant. U genereert zeer hoge dividenden én kunt ondertussen wachten op de waardevermeerdering van deze trusts. Alle informatie omtrent deze manier van investeren treft u aan op www.globeinvestor.com en www.investcom.com.

Marc Haagen