Voetnoten bij de kwartaalcijfers van RDS

Analisten en beleggers reageerden enthousiast op de publicatie van de eerste kwartaalcijfers. Deze waren beter dan verwacht en ook beter dan de cijfers van de belangrijkste spelers in dit veld: Exxon, BP en Total. Immers, de gerapporteerde winst was met 17% (exclusief eenmalige kosten) $ 1 miljard hoger (Shell rekent sinds de nieuwe structuur in dollars) dan analisten hadden verwacht, ondanks een wat ingezakte olieprijs maar tevens gestegen marges. De raffinage deed het eveneens beter, niettegenstaande lagere volumes. Dat gold ook voor de chemiedivisie. Het bestuur sprak van satisfactory results.

Minder positief

Voor het overige was er direct nog niet zo veel positief nieuws. De productie was met 3,5 miljoen vaten per dag 6% lager dan in het eerste kwartaal van vorig jaar, terwijl deze voor de rest van het jaar naar de onderkant van de 3,3 à 3,5 miljoen wordt bijgesteld. Dat is een slordige 15% minder vergeleken met 5 jaar geleden.

Toekomst

De winst van de upstream-divisie (winning) was wat olie betreft 6% en wat gas betreft 13% lager dan een jaar geleden. Een lagere olieprijs was hieraan debet en dit beeld kan snel weer veranderen. Vier regio’s die de pijlers van RDS vormen, zijn: Sachalin/Siberië, Nigeria, de teerzanden in Canada en de Mexicaanse Golf. Laten we deze even doorlopen:

1. Wat het gehalveerde belang in Sachalin betreft is het nog geenszins duidelijk of het kostenaspect nu een gelopen traject is: in ieder geval heeft meerderheidspartner Gazprom nog niet de portemonnee getrokken.
2. Nigeria dreigt meer en meer een soort oliedrijfzand-‘walhalla’ te worden waar enerzijds de corruptie hoogtij viert, aan vervuiling en aanslagen met ontvoeringen geen eind komt (dat kost het bedrijf bijna de helft van de dagproductie ad 400.000 vaten) en de verkiezingsuitslag een volstrekt onduidelijk toekomstperspectief biedt. Niettemin blijft Shell hoog inzetten op bijna een productieverdubbeling waarmee het aandeel van Nigeria in de totale productie van 11% naar 18% zou moeten worden getild. Voor een belangrijk deel is dit te danken aan nieuwe offshore-activiteiten. Je kunt alleen maar hopen dat deze zoveel mogelijk buiten schot blijven.
3. Door de uitkoop van de aandeelhouders in Shell Canada heeft RDS een veel grotere grip op de olieproductie uit de Canadese teerzanden gekregen. De bedoeling is om de huidige dagproductie van 160.000 vaten op termijn op te vijzelen naar 500.000 vaten. Het gaat hier evenwel om de duurst te produceren -want zware- oliesoort gezien de hoge raffinagekosten. Verder zijn de exploratiekosten door gebrek aan mankracht en outillage sterk gestegen en moet er rekening worden gehouden met het nieuwe emissiebeleid (strengere milieuwetten), terwijl ook de Canadese fiscus zijn deel opeist.
4. De Mexicaanse Golf waar de productie na ruim een jaar weer op gang is gekomen, maar hoe groot is het risico van een nieuwe tropische storm? Met ruim 700.000 vaten is Shell ook hier een belangrijke speler.

Het blijft een groot probleem om jaarlijks minstens zo veel aan de reserves te kunnen toevoegen als er wordt afgezet. Makkelijk toegankelijke gebieden liggen niet meer voor het oprapen. Shell heeft het vizier niettemin gericht op een 100% reserveratio in 2010. De opstart van nieuwe velden in Nigeria, Canada, China, Brunei en Maleisië zal hiertoe een belangrijke bijdrage moeten leveren.

Westerse oliemaatschappijen hoeven niet meer te rekenen op een warm onthaal in de olierijke gebieden in het Midden-Oosten, Zuid-Amerika en ook niet in Rusland, zodat de opbouw van nieuwe reserves veelal op minder makkelijk winbare of politiek instabiele locaties overblijft.

Big Oil zal ongetwijfeld met een schuin oog hebben gekeken naar de zojuist bekend gemaakte gigantische olievondst van PetroChina, de tweede grootste oliemaatschappij in China. Volgens de eerste berichten gaat het om een vondst ter grootte van 75 miljard vaten. De reserveportefeuille met circa 13 miljard vaten van onze ‘Olies’ steekt hiertegen schril af. Dit ondiepe, net buiten de Chinese kust gelegen reservoir zal redelijk gemakkelijk winbaar blijken te zijn. Wellicht zou dit veld op termijn voor enige opluchting op de oliemarkt kunnen zorgen.

Voor een nog grotere opluchting zou de Amerikaanse SEC (beurswaakhond) kunnen zorgen door ruimere maatstaven te hanteren bij de vaststelling van de zogenaamde harde reserves. RDS zou hiervan stellig profiteren. Echter, de SEC zal zeker niet over één nacht ijs gaan.

Conclusie

Alles bijeen genomen lijkt het beeld zich op de langere termijn wel te verbeteren als zich geen nieuwe tegenslagen voordoen. Met de recente koersstijging lijkt het meeste kruit voor dit moment wel weer verschoten. Toch kan de huidige langdurige trading range van € 24 à € 28 als een veilige bodem worden beschouwd. Als Shell zich op enige termijn weet te onderscheiden van zijn andere grote broers ligt een koersstijging van 10% tot 15% in het verschiet. Vooralsnog zouden we eerst een uittreding uit het huidige koerspatroon boven € 29 willen zien alvorens tot actie over te gaan.

Paul van der Veer, Score Investments